Liaisons vol. 2

American Record Guide

the pianist’s touch with Schumann is among the best I have ever heard (…) In Papillions he consistently demonstrates his innate understanding of the composer as he shifts effortlessly from one mood to the next… His technique is almost translucent in the sense that… it sounds effortless. (…)

Klassieke Zaken

Lazic doet je deze grijsgedraaide muziek wel op een op-en-top verfrissende manier herontdekken. Zowel pianotechnisch als qua verbeeldingskracht ondervindt deze pianist duidelijk geen enkele remming. Je krijgt de indruk dat deze opname maar n van zijn vele mogelijke interpretaties weergeeft. Lazic is ook zelf componist en speelt duidelijk graag met klankkleur, articulatie en tempo. Als je er een partituur bij neemt, dan schrik je wel eens van wat Lazic onder meer met het tempo allemaal uitspookt. Maar hoe dan ook blijft dit fantastisch, soms ronduit sprookjesachtigpianospel. De Standaard () De Kroatische pianist herschept Schumanns grillige fantasien met aandacht voor de kleinste details, de zachtste pianissimo’s en de subtielste rubato’s. De aandacht van de luisteraar gaat vooral naar de pianist zelf, zijn spel is imponerend en soms zelfs briljant. Bij Brahms wordt vooral het interessante klankweefstel uitgelicht waarbij de stemmen zich onafhankelijk van elkaar lijken te bewegen. Is hier misschien sprake van een postmoderne Brahms?

MusicWeb

The sound quality is superb, the playing excellent.

Wiener Zeitung

Sergey Rachmaninovs Zweites Klavierkonzert ist ein Schlachtross, das Pianisten immer dann in den Kampf führen, wenn sie zeigen wollen, dass sie Technik und Seele besitzen. Und zwar, bitteschön, im Überfluss.

Mitunter wird man aber auch angenehm überrascht. Wie etwa von Dejan Lazic: Er kann zwar tastendonnern, aber wichtiger sind ihm doch Zwischentöne, feine Nuancen, Noblesse. Kirill Petrenko am Pult des London Philharmonic Orchestra kommt ihm entgegen – und lässt kammermusikalisch fein musizieren. Fabelhaft!

Kulturradio

Auch auf dieser neuen Aufnahme lebt der Pianist lyrische Sanftheit und Dramatik aus, setzt sorgsam seine reiche Palette an Anschlagsnuancen ein, ohne sich im Detail zu verlieren. Besonders beeindruckend klingen Schumanns Waldszenen. Lazic lässt einen Wald entstehen, der mal einladend und freundlich, dann wieder abweisend und einsam ist. (…)

(…) Zusammen aber mit den Waldszenen und den Papillons von Schubert gehen sie eine Liaison ein – und zeigen, warum Dejan Lazi? so gerne in Deutschland lebt.

Classics Today

impressive poise and lyricism

All Music Guide

As before, Lazic’s playing is at a supremely high level with every piece presented in performances which are for all intents and purposes technically perfect. And as before, technical perfection is the least of Lazic’s achievements, because the real greatness of his performances is their exemplary musicianship and their consummate lyricism. Lazic captures the tender whimsy of Schumann’s Papillions, the pastoral poetry of the same composer’s Waldszenen and the controlled passion of Brahms Piano Pieces Opus 118. He does so with sensitive phrasing, vivid colors, molded sonorities and a judicious use of tempo rubato that makes every line sound fresh and new but also utterly inevitable. Try such familiar works as the uncanny Vogel als Prophet from Waldszenen or the Andante teneramente from Opus 118, and if Lazic’s haunted account of the former and restless reading of the latter don’t move you, perhaps you should stay away. But if they do, you should try not only this disc but also Lazic’s other recordings for Channel Classics.

Midwestrecord

Lazic digs around and finds off beat miniature pieces these two composers wrote between the major works to keep sharp and amused. Schumann finds himself frolicking with a lighter touch while Brahms liked to dig in his heels. Presented as a program of piano miniatures, Lazic knows his stuff and knows how to zero in on the heart of the performance. A tasty, classy, personal feeling work that enchants with great ease